In het begin van de jaren ‘80 kwamen een Britse aantal bands boven drijven in het postpunk/new wave genre. Met namen als Joy Division, New Order, The Simple Minds, The Cure, U2 en Echo & The Bunnymen. De laatste band staat centraal in dit blog met de vergeten klassieker Ocean Rain.
For text in English scroll below
SMAAKMAKER IN DE NEW WAVE PERIODE
Echo & The Bunnymen vond ik één van de smaakmakers in de Eighties. Met baanbrekende albums als Crocodiles, Heaven Up Here en Ocean Rain en een prima live reputatie konden The Bunnymen bij mij een potje breken. De band uit Liverpool was invloedrijk maar minder populair en succesvol dan U2 en The Simple Minds. Echo & The Bunnymen bleef in het clubcircuit en Europa. U2 en The Simple Minds speelden in steeds grotere zalen en zelfs in stadions en ze waagden de stap naar Amerika.
ALBUM OCEAN RAIN VAN ECHO & THE BUNNYMEN
Echo’s vierde album uit 1984 Ocean Rain vind ik de mooiste. Vergeleken met de drie voorgangers slaat Ocean Rain een andere weg in. De post punk sound met scherpe gitaren, roffelende drums en een donkere sound maakt plaats voor een orkestraal en toegankelijker geluid met strijkers.
De band is in vorm. De stem van zanger Ian McCulloch lijkt op die van Jim Morrison (The Doors) hoewel Ian minder expressief is dan Jim. Het gitaarspel van Will Sergeant is dik in orde. Bassist Les Pattison en drummer Pete de Freitas vormen een sterk ritme tandem.
De drie singles Silver, Seven Seas en het bij de fans geliefde The Killing Moon zijn stuk voor stuk pareltjes en gemakkelijk mee te zingen. Andere hoogtepunten zijn Crystal Days, de afsluitende ballad Ocean Rain en Thorn of Crowns. Op het laatste nummer zijn de invloeden van The Doors duidelijk te horen. Noctural Me en The Yo Yo Man zijn donkerder van sfeer. De teksten zijn soms cryptisch en daardoor lastig te doorgronden.
Op de sfeervolle hoes varen de bandleden in een boot door een grot.
NUMMERS:
Silver – Nocturnal Me – Crystal Days – The Yo Yo Man – Thorn Of Crowns – The Killing Moon – Seven Seas – My Kingdom – Ocean Rain
OORDEEL
Vergeten klassieker Ocean Rain van Echo & The Bunnymen. Het is een geslaagd album met zeven fantastische nummers en twee redelijk goede nummers (The Yo Yo Man en My Kingdom). Met een score van 7 uit 9 behoort Ocean Rain bij de beste albums uit de jaren’80.
Album score: 8.5/10
NA OCEAN RAIN
Na Ocean Rain verschijnt het zouteloze album onder de naam Echo & The Bunnymen. De single Bring On The Dancing Horses wordt zelfs op de Nederlandse radio gedraaid. De band geeft een succesvol optreden op Pinkpop 1987. Een jaar later valt de ondergewaardeerde band uit elkaar. Ian McCulloch kiest voor een solocarrière. Drummer Pete De Freitas verongelukt in 1989.
Echo & The Bunnymen maakt daarna nog een aantal keren een comeback. De glans en magie – die de band in de eerste helft van de jaren ’80 had – is vervlogen.
Links
Blog Pinkpop 1986 werd gered door The Cure
Blog Het overrompelende Pinkpop optreden van U2
New Order versus Depeche Mode blog
Vergeten klassieker Ocean Rain van Echo & The Bunnymen is een blog van
© Pieterjan Brands januari 2022
Vind je dit blog interessant, dan is de kans groot dat je nog meer uit mijn nieuwsbrief haalt. Laat een reactie achter onder dit blog. Je e-mail adres wordt niet gepubliceerd en niet verkocht voor reclame doeleinden.
Ocean Rain from Echo & The Bunnymen is a forgotten classic album
In the early years of the 1980s, many British bands emerged in the post-punk/new wave genre. With names like Joy Division, New Order, The Simple Minds, The Cure, U2 and Echo & The Bunnymen.
TRENDSETTER IN THE EIGHTIES
I found Echo & The Bunnymen to be one of the trendsetters of the Eighties. With groundbreaking albums such as Crocodiles, Heaven Up Here and Ocean Rain and a fine live reputation, The Bunnymen were able to make a splash with me. The band from Liverpool was influential but less popular and successful than U2 and The Simple Minds. Echo & The Bunnymen stayed in the club circuit and Europe. U2 and The Simple Minds played in increasingly larger venues and even in stadiums and they ventured to America.
OCEAN RAIN ALBUM
Echo’s fourth album from 1984 Ocean Rain is their finest for me. Compared to its three predecessors, Ocean Rain takes a different path. The post punk sound with sharp guitars, pounding drums and a dark sound gives way to an orchestral and more accessible sound with strings.
Echo & The Bunnymen is on form. The voice of singer Ian McCulloch resembles that of Jim Morrison (The Doors) although Ian is less expressive than Jim. Will Sergeant‘s guitar playing is up to par. Bassist Les Pattison and drummer Pete de Freitas form a strong rhythm tandem.
The three singles Silver, Seven Seas and the fan-loved The Killing Moon are all gems and easy to sing along with. Other highlights include Crystal Days, the closing ballad Ocean Rain and Thorn of Crowns. On the last song, the influences of The Doors can be heard. Noctural Me and The Yo Yo Man are darker in atmosphere. The lyrics are sometimes cryptic and therefore difficult to fathom.
On the atmospheric cover the band members are sailing in a boat through a cave.
SONGS:
Silver – Nocturnal Me – Crystal Days – The Yo Yo Man – Thorn Of Crowns – The Killing Moon – Seven Seas – My Kingdom – Ocean Rain
VERDICT
Ocean Rain is a successful album with seven great songs and two fairly good ones (The Yo Yo Man and My Kingdom). With a score of 7 out of 9, Ocean Rain is among the best albums of the 80s.
Album score: 8.5/10
AFTER OCEAN RAIN
After Ocean Rain, the next saltless album appears under the name Echo & The Bunnymen. The single Bring On The Dancing Horses is even played on Dutch radio. The band gives a successful performance at Pinkpop 1987. A year later the underappreciated band falls apart. Ian McCulloch chooses a solo career. Drummer Pete De Freitas is killed in an accident in 1989.
Echo & The Bunnymen make a few more comebacks after that. The shine and magic – which the band had in the first half of the 1980s – has faded.
Links
Blog Pinkpop 1986 saved by The Cure
Blog The great Pinkpop gig by U2
New Order versus Depeche Mode blog
Ocean Rain from Echo & The Bunnymen is a forgotten classic album is a blog by © Pieterjan Brands January 2022