Ineens waren ze er uit het niets: The Pogues. Ze maakten folk weer trendy.
In het midden van de jaren ’80 gaf deze Britse band een eigen interpretatie van de folk: traditionele Ierse folkmuziek gecombineerd met pop en punk. In het begin van de jaren ’80 werd de folkmuziek weggevaagd door eerst de punk, new wave muziek en bands als Spandau Ballet en Duran Duran. The Pogues brachten energieke en feestelijke muziek en waren in het tijdperk van donkere en serieuze muziek een verademing. The Pogues zijn een band die hecht aan traditie en speelt liedjes met een heldere melodie. Bands die Pogues inspirerern zijn The Dubliners,The Chieftains en The Clash.
For text in English scroll below
If I should fall from Grace with God
Het album If I should fall from Grace with God was mijn eerste kennismaking met The Pogues. Wat een levendige en leuke muziek maakt dit bonte gezelschap met akoestische instrumenten. Zanger Shane MacGowan schrijft poëtische teksten over liefdesverdriet, verlangen, feesten en drinken.Het is vrijwel onmogelijk om stil te blijven zitten op nummers als Fiesta, Turkish Song of the Dammed en South Australia.
Rum Sodomy and the Lash
Deze muziek smaakt naar meer. Het tweede album Rum Sodomy and the Lash is ook een meesterwerk geproduceerd door Elvis Costello. A Pair of Brown Eyes (over een invalide oorlogsveteraan uit de Eerste Wereldoorlog), Dirty Old Town en The Band Played Waltzing Mathilda zijn top nummers.
Shane MacGowan
De geboren Ier Shane MacGowan is de motor achter de groep als zanger en songschrijver. Shane drukt met zijn karakteristieke zang een duidelijk stempel op het unieke geluid van de band. Hij heeft prachtige nummers geschreven. In een documentaire zegt Shane dat hij hoopt dat zijn nummers nog vele jaren gezongen zullen worden in de Ierse pubs. En daarin is hij geslaagd. Zo horen we het kerstnummer Fairytale of New York jaarlijks in december terug. Het is een duet van Shane MacGowan en Kirsty MacColl waarin een Iers echtpaar het geluk zoekt in New York City. Ze komen van een koude kermis thuis door alcoholisme en drugsgebruik.
Veranderende rol voor Shane
Het alcoholgebruik van Shane wordt naarmate de jaren vorderen een probleem voor The Pogues. Daar waar de bandleden zich steeds verder ontwikkelen, komt MacGowan binnen The Pogues steeds meer op een zijspoor te staan. Op de albums Peace and Love en Hell’s Ditch wordt de zang vaker overgenomen door de bandleden Spider Stacey en Jem Finer. De labiele voorman staat bij concerten steeds vaker laveloos op het podium en is regelmatig de teksten kwijt. In 1991 hebben de bandleden genoeg van Shane’s gedrag en wordt hij uit The Pogues gezet.
De laatste albums
De band gaat door en brengt nog twee albums uit: Waiting for Herb en Pogue Mahone. Het heilige vuur ontbreekt, de nummers zijn kwalitatief minder en Spider Stacy is een minder goede zanger dan boegbeeld Shane MacGowan. Joe Strummer is tijdens een tour de gastzanger. Ondanks alle goede bedoelingen missen The Pogues hun charismatische boegbeeld Shane.
If I should fall from Grace with God en Rum Sodomy and the Lash zijn de beste albums die The Pogues op de mensheid hebben losgelaten. Ik zal er nooit op uitgeluisterd raken.
Links
De twee legendarische albums van The Pogues met Shane MacGowan is een blog van @ Pieterjan Brands december 2023
Vind je dit blog interessant, dan is de kans groot dat je nog meer uit mijn nieuwsbrief haalt. Laat een reactie achter onder dit blog. Je e-mail adres wordt niet gepubliceerd en niet verkocht voor reclame doeleinden.
The Pogues’ two legendary albums with Shane MacGowan
Suddenly, out of nowhere, they were there: The Pogues. They made folk trendy again.
In the mid-’80s, this British band gave their interpretation of folk: traditional Irish folk music combined with pop and punk. In the early ’80s, folk music was swept away by punk, new wave music and bands like Spandau Ballet and Duran Duran. The Pogues brought energetic and festive music and were a breath of fresh air in the era of dark and serious music. The Pogues are a band that values tradition and plays songs with a clear melody. Bands that inspire The Pogues are The Dubliners, The Chieftains and The Clash.
If I should fall from Grace with God
The album If I Should Fall from Grace with God was my first introduction to The Pogues. What a lively and fun music this motley crew of acoustic instruments makes. Singer Shane MacGowan writes poetic lyrics about heartbreak, longing, partying and drinking. It’s almost impossible to sit still on songs like Fiesta, Turkish Song of the Dammed and South Australia.
Rum Sodomy and the Lash
This music tastes like more. The second album Rum Sodomy and the Lash is also a masterpiece produced by Elvis Costello. A Pair of Brown Eyes (about an invalid war veteran from the First World War), Dirty Old Town and The Band Played Waltzing Mathilda are top songs.
Shane MacGowan
Irishman-born Shane MacGowan is the driving force behind the group as a singer and songwriter. Shane leaves a clear mark on the band’s unique sound with his characteristic vocals. He has written beautiful songs. In a documentary, Shane says he hopes his songs will be sung in Irish pubs for many years to come. And he succeeded.
For example, we hear the Christmas song Fairytale of New York every year in December. It is a duet by Shane MacGowan and Kirsty MacColl in which an Irish couple seeks happiness in New York City. They come home from a rude awakening due to alcoholism and drug use.
Changing role for Shane
Shane’s alcohol consumption becomes a problem for The Pogues as the years go on. While the band members continue to develop, MacGowan is increasingly sidetracked within The Pogues. On the albums Peace and Love and Hell’s Ditch, the vocals are often taken over by band members Spider Stacey and Jem Finer. The unstable frontman is increasingly drunk on stage at concerts and regularly loses the lyrics. In 1991, the band members had enough of Shane’s behavior and he was kicked out of The Pogues.
Their latest albums
The band continues and releases two more albums: Waiting for Herb and Pogue Mahone. The holy fire is missing, the songs are of lesser quality and Spider Stacy is a lesser singer than figurehead Shane MacGowan. Joe Strummer is the guest vocalist during a tour. Despite all the good intentions, The Pogues miss their charismatic figurehead Shane.
If I Should Fall from Grace with God and Rum Sodomy and the Lash are the best albums The Pogues have unleashed on humanity. I’ll never get tired of it.
Links:
The two legendary albums of The Pogues with Shane MacGowan is a blog by @ Pieterjan Brands December 2023